Społeczna izolacja grozi demencją

Osoby społecznie izolowane mają mniejszą objętość istoty szarej w obszarach mózgu odpowiedzialnych za pamięć i proces uczenia się.

Ponad 30 tysięcy osób, u których oceniono poziom osamotnienia, poddano badaniom nieuobrazowania. Po uwzględnieniu różnych czynników ryzyka (w tym społeczno-ekonomicznych, obecności chorób przewlekłych i depresji, stylu życia, i sprzyjającemu otępieniu genotypu APOE) odkryto, że osoby izolowane społecznie mają o 26 proc. wyższe prawdopodobieństwo rozwoju demencji.

- Istnieje różnica między izolacją społeczną, która jest obiektywnym stanem niewielu i słabych więzi społecznych, a samotnością, która jest subiektywnie postrzeganą izolacją - mówi prof. Edmund Rolls z University of Warwick.

- Obydwa zjawiska są zagrożeniem dla zdrowia, jednak dane pokazują, że to izolacja społeczna, a nie poczucie samotności, stanowi niezależny czynnik ryzyka późniejszej demencji, co oznacza, że może być stosowana jako predyktor otępienia - dodaje prof. Rolls.

- Wraz z rosnącą powszechnością izolacji społecznej i samotności w ciągu ostatnich dekad, był to poważny, ale pomijany problem zdrowia publicznego. Teraz, w cieniu pandemii COVID-19, widoczne są konsekwencje dla opieki i relacji społecznych - szczególnie wśród starszych ludzi - wskazuje prof. Rolls.

- Teraz, gdy wiemy, że izolacja społeczna zagraża zdrowiu mózgu i oznacza demencję, ważne, aby rządzący i społeczności podjęły działania, aby poprawić komunikację z osobami starszymi i ich interakcje społeczne - uważa prof. Barbara J Sahakian z University of Cambridge.